“Dat kan Nico heel goed alleen af”
Afscheid van Nico Becht als scriba classis Groningen Drenthe
Nico heeft weliswaar afscheid genomen als scriba, maar echt weggaan en alles loslaten past niet bij hem. Dat blijkt ook wel als je naar zijn zeer lange kerkelijke carrière kijkt. Zijn eerste training heeft hij vast ongemerkt van zijn vader gehad, die predikant was in Zeeland. Datgene wat je krijgt voorgeleefd is, zoals bekend, vaak vormend voor de rest van je leven – misschien wel meer dan datgene wat men je bewust trachtte te leren.
Zijn loopbaan als ambtsdrager begint op 27-jarige leeftijd wanneer hij diaken wordt van de Hervormde Gemeente Oisterwijk en al een jaar later neemt hij het scribaat van deze snelgroeiende gemeente op zich.
Daarna gaat de ene functie over in de andere. Soms zelfs meerdere tegelijkertijd. In 1975 wordt hij voor het eerst afgevaardigde naar een classis, gevolgd door afvaardiging naar de Hervormde Synode in 1976. Ik weet niet hoe toen de leeftijdsopbouw van synodeleden was (nu zijn het met uitzondering van de predikanten bijna allemaal mensen rond de pensioenleeftijd) maar ik denk dat hij ook toen al een van de jonge afgevaardigden is geweest.
Ook in de synode valt hij snel op en in 1977 wordt hij voorzitter van de vaste commissie voor financiën en administratie. Zo gaat het maar door, tot hij tussen 1989 en 1994 zijn kerkelijke loopbaan even onderbreekt om in Tilburg te gaan studeren. In 1994 pakt hij de draad weer op en als voorstander van Samen op Weg (SOW) wordt hij dan niet alleen administrerend kerkvoogd bij de Hervormde Gemeente Oisterwijk maar tegelijkertijd secretaris-penningmeester van de Gereformeerde Kerk te Oisterwijk.
Her zal niemand dan ook verbazen dat hij een aantal landelijke functies binnen de PKN heeft vervuld: lid van het Generaal College voor de visitatie, van welk college hij later adviseur generaal wordt. Ondertussen is hij dan ook kerkrentmeester in Diever en vanuit de gemeente Havelte afgevaardigde naar de classis Meppel. In die hoedanigheid wordt hij scriba van het algemeen classicaal overleg Groningen-Drenthe, waarbij de nieuwe classis wordt voorbereid. Het is dan ook niet meer dan logisch dat hij de eerste scriba wordt van de classis Groningen-Drenthe.
In die periode leerde ik Nico kennen in de selectiecommissie voor de classispredikant. We kenden elkaar onderling niet echt en kamen in Assen bijeen voor een algemene kennismaking met ons vieren. Het werd een interessant gesprek, waarbij drie van de vier onbewust al zagen dat Nico voorzitter van deze commissie zou worden. Nico had echter een ander idee in zijn hoofd en toen het onderwerp ter sprake kwam zei hij: “Ik vind dat Henk maar voorzitter van onze groep moet worden.” Geen van ons drieën ging daartegenin.
De positie die Nico op dat moment onbewust bekleedde wordt goed geïllustreerd door een gesprek dat ik in die periode had met ds. Lieuwe Giethoorn. Toen ik vertelde wie er in de commissie zaten, zei hij: “O, dat kan Nico heel goed alleen af, dan komt het ook wel goed,” waarop hij verschrikt liet volgen “maar blijven jullie maar wel zitten, anders maakt dat ook zo’n vreemde indruk.”
In de eerste fase van de nieuwe classis, nog zonder classispredikant, waren Nico’s brede kennis en ervaring van onschatbare waarde. Veel was nog niet vanaf de start helder en met zijn kennis van de kerkorde en ervaring binnen de kerkelijke organisatie wist hij ons goed te adviseren waar enige rekkelijkheid in de interpretatie haalbaar was en wat zo snel mogelijk goed geregeld moest worden. In die fase was het scribaat voor hem een fulltime job. Mopperen deed hij alleen als de reacties van het dienstencentrum naar zijn mening te traag verliepen. Naar de rest van het breed moderamen bleef hij positief en bij onhandigheden van ons uiterst vergevingsgezind. Zijn enige probleem was dat hij vaak wat voor de troepen uitliep en enigszins in moest houden. Het basisprincipe bleef ‘eerst kijken wat we willen, dan pas toetsen of het kan’ – een principe dat we vanuit het breed moderamen nog steeds proberen te volgen.
Het is duidelijk dat we hem eigenlijk niet kunnen missen, maar dat we tegelijkertijd van niemand meer inzet mogen vragen dan hij gegeven heeft. Echter, ook daar heeft hij op geanticipeerd door als actuarius en als levensgezel van de nieuwe scriba Leny, op de achtergrond nog hulpdiensten te blijven verlenen.
Beste Nico, we hopen dat je iets meer tijd vindt om voor jezelf te gebruiken en we zullen er in elk geval op toezien dat je minder zult doen dan je deed. Tegelijkertijd hopen we nog lang van jouw ervaringen te mogen profiteren.
Henk van Dijk
Voorzitter classis Groningen Drenthe
foto: Tom van der Velde